Παρένθετη μητρότητα

Η παρένθετη μητρότητα είναι ένας τρόπος αναπαραγωγής κατά τον οποίο μια γυναίκα δανείζει τη μήτρα της προκειμένου να φέρει στη ζωή ένα μωρό για λογαριασμό μιας άλλης γυναίκας, με ξένο ή δικό της γενετικό υλικό.

Στην ομόλογη εξωσωματική γονιμοποίηση, η παρένθετη μητέρα δέχεται το γονιμοποιημένο έμβρυο που φέρει το γενετικό υλικό του ζευγαριού, κυοφορεί και παραδίδει το μωρό μετά την γέννησή του.

Εναλλακτικά, αν τα ωάρια ή το σπερματοζωάριο δεν είναι κατάλληλα, χρησιμοποιείται δότη ή δότριας. Τα ωάρια γονιμοποιούνται με το σπέρμα και ένα ή περισσότερα έμβρυα μεταφέρονται στην παρένθετη μητέρα.

Το πρώτο περιστατικό παρένθετης μητρότητας εντοπίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες το έτος 1976.

Στη χώρα μας, η μέθοδος της παρένθετης μητρότητας απέκτησε για πρώτη φορά θεσμικό πλαίσιο τον Δεκέμβριο του 2002, με τον νόμο 3089/2002 για την «Ιατρική Υποβοήθηση στην Ανθρώπινη Αναπαραγωγή». Σύμφωνα με τον νόμο αυτόν, σε παρένθετη μητρότητα μπορούν να προχωρήσουν μόνο γυναίκες που είναι αδύνατον να κυοφορήσουν, ενώ δεν υπερβαίνουν την ηλικία φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής.

Απαιτείται δικαστική άδεια πριν το ζευγάρι ξεκινήσει το θεραπευτικό πρωτόκολλο και έγγραφη συμφωνία για διασφάλιση της χωρίς αντάλλαγμα πράξης με την γυναίκα που έχει θεωρηθεί ως κατάλληλη, βάση υποδεδειγμένων κριτηρίων να κυοφορήσει το μωρό, εξαιρώντας την οικονομική κάλυψη θεραπείας, κύησης και τοκετού.

Το 2005 ακολουθεί νέος νόμος για την «Εφαρμογή της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής», ο Ν 3305/2005 ,ο οποίος προσθέτει σε όλα όσα προϋπήρχαν, την υποβολή της γυναίκας που θα κυοφορήσει σε ιατρικές εξετάσεις και σε ενδελεχή ψυχολογική αξιολόγηση. Επίσης όσον αφορά τη δίχως αντάλλαγμα πράξη, προστέθηκε ότι δεν αποτελούν αντάλλαγμα οι δαπάνες που αφορούν όλα τα στάδια της εγκυμοσύνης και της λοχείας και κάθε θετική ζημιά της κυοφόρου από την αποχή της από την εργασία και οι αμοιβές που στερήθηκε λόγω της αποχής της για την επίτευξη της εγκυμοσύνης, κυοφορίας, τοκετού και της λοχείας.